De aller aller allerlaatse week van mijn backpack reis

Olaaaa,

Ja mensen, dit is dan toch echt mijn allerlaatste blogpost! Wat is het toch allemaal snel gegaan he?! Maar voordat ik er echt een einde aan ga maken, wil ik jullie eerst nog amuseren met mijn belevenissen van de afgelopen anderhalve week. Ik had het gezellige, sfeervolle Hoi An verlaten en ingeruild voor het bruisende, drukke Nha Trang. De busrit duurde maar eventjes en was voorspoedig verlopen (hoe is het mogelijk!). Nha Trang is de populairste badplaats in Vietnam. Het heeft een mooi, uitgestrekt strand en een veelbelovend centrum vol (vooral seafood-) restaurants en barretjes. Nha Trang is vooral populair onder de Russische bevolking en dat was ook goed te merken. OVERAL waren Russen! En niet alleen dat, zelfs de winkels, massagesalons, barretjes en restaurants hadden speciale Russische menukaarten. Onder de backpackers is deze stad iets minder populair en die waren er dan ook niet veel te vinden. Nee, ik voelde me er niet echt thuis in deze stad tussen al die Russen. Maar dat neemt niet weg dat ik twee heeeeerlijke strand dagen heb gehad. Dat is namelijk het enige wat ik in Nha Trang heb gedaan, aan het strand gelegen. Het weer was prachtig; de lucht was helderblauw en er was een heerlijke zachte bries. Af en toe is het gewoon lekker om in je eentje de hele dag aan het strand te liggen en te relaxen. Het zee water was lekker afkoelend en de golven waren ook nog eens vrij wild. Ja, dan vermaak ik me wel! Ik houd nou eenmaal van het strand en de zee, daar kan ik echt van genieten. Na twee dagjes was het echter weer genoeg geweest en hield ik het voor gezien, op naar Dalat.

De rit naar Dalat was de mooiste busrit die ik in Vietnam heb gemaakt. De bergachtige omgeving was prachtig. Wel zaten er veel gaten in de weg en werd ik alle kanten op geschud. Dalat is anders dan de andere plekken in Vietnam. Het is een stadje in de bergen en vanwege de Franse invloeden van vroeger oogt het een beetje Europees. Ook is het een stuk minder druk, wat mij erg goed beviel. De eerste avond in Dalat ben ik samen met een aantal andere backpackers aangeshoven bij het familie diner in mijn hostel. De familie die het hostel runt had namelijk gekookt voor ons allemaal. Dit smaakte zeer goed. Een aantal biertjes en gezelligheid later was het tijd om naar bed te gaan. De volgende dag stond er weer eens een sportieve activiteit op het programma: canyoning. Voor diegene die niet precies weten wat dit is, canyoning is een sport waarbij je de loop van een rivier door een kloof volgt. Om de rivier te volgen is het daarbij nodig om te wandelen, te klimmen, te springen, te zwemmen en te abseilen. Ik werd 's morgens opgehaald met een busje en samen met een groep van 13 andere mensen reden we naar het begin van de rivier, midden in de jungle. Voordat we van de eerste cliff mochten afdalen kregen we eerst een aantal instructies. Veiligheid boven alles natuurlijk. Daarna was het tijd voor de eerste afdaling: abseilen van een rotswand naast een waterval. Dit was echt super gaaf. De rest van het parcour bestond uit meerdere keren abseilen. Verder zijn we ook nog van een aantal watervallen afgegleden, wat heel erg grappig was. Na een tijdje was het tijd voor een cliffjump. Je kon kiezen tussen eentje van 7 meter hoog en eentje van 11 meter. Ik koos natuurlijk die van 11. Dit was toch wel even spannend zeg, vooral als je bovenaan de cliff staat, dan is het ineens een stuk hoger dan je denkt. De adrenaline voelde ik door mijn lijf gieren. En daar ging ik, huppakee! Wat was dit gaaf om te doen man! Letterlijk een sprong in het diepe, een echte adrenaline boost. Er zaten ook drie Chinese meiden bij ons in de groep, maar die waren niet zo heldhaftig aangelegd. Sterker nog, ze begonnen bijna te huilen toen ze moesten springen. Uiteindelijk hebben ze het toch gedaan, wat ik wel knap vond. De laatste afdaling was abseilend in een waterval. Dit was ook super vet. Er zat een kracht achter dat water, niet normaal! Uiteindelijk moesten we nog dwars door de jungle hiken om terug te keren naar het beginpunt. Hierna werd ik weer netjes bij mijn hostel afgezet. Het was echt een top dag en een van de vetste dingen die ik heb gedaan.

De volgende dag ging ik de watervallen in de omgeving van Dalat verkennen. Mijn vervoersmiddel was opnieuw een scooter. De eerste waterval was best ver weg, zo'n anderhalf uur rijden. Maar deze rit was echt prachtig. Dwars door de bergen van Dalat met super mooie uitzichten. Heeeerlijk! Ook moest ik een stukje door een drukke stad. Dat voelde iets minder comfortabel. Het verkeer is echt chaotisch hier, dus je moet continue opletten. Eenmaal aangekomen bij de Pongour waterval werd ik beloond met een van de mooiste watervallen die ik tot nu toe heb gezien. Wat was deze waterval PRACHTIG. Hier raakte ik aan de praat met twee Canadese backpackers die ook op de scooter aan het touren waren. Uiteindelijk zijn we met z'n drieën verder gereisd naar de volgende waterval: The Elephant Falls. Ook deze waterval was heel erg mooi en prachtig gelegen tussen veel rotsen en groene natuur. Een tijdje later zijn we terug gereden richting Dalat. Deze route was de mooiste tot nu toe. De uitzichten onderweg waren adembenemend. Wat is het toch gaaf om in de buitenlucht door te natuur te crossen. Puur genieten! Eenmaal angekomen in Dalat hebben we nog het Crazy House bezocht. Dit is een huis met een hele aparte architectuur en verassende elementen. Het lijkt wel alsof je in een soort sprookjeshuis terecht bent gekomen. Van dit soort huizen staan er tien op de hele wereld, waarvan eentje dus in Dalat. Het was heel apart om hier rond te lopen, maar zeker leuk om gezien te hebben. 's Avonds hebben we met z'n drieën nog wat gegeten en hebben we de dag afgesloten op de night market.

De volgende ochtend stond mijn bus weer klaar om te vertrekken naar mijn volgende en tevens laatste bestemming: Ho Chi Minhcity (ook wel bekend als Saigon). Dit is de grootste, dichtstbevolkte en meest moderne stad van Vietnam. Grote gebouwen en wolkenkrabbers vormen dan ook de boventoon. Ik kwam hier later op de middag aan en heb meteen afgesproken met een 'oude bekende': Janne, die ik in Laos had ontmoet. Zo leuk om mensen die je dan eerder hebt ontmoet weer op een totaal andere plek tegen te komen. Samen hebben we iets gegeten en bijgepraat over onze avonturen. De dag erna ben ik erop uit gegaan en de stad gaan verkennen. Ik heb o.a. het Oorlogsmuseum bezocht. Dit is een museum dat zich richt op de Amerikaanse rol tijdens de Vietnamoorlog en toont de impact en de verwoestingen van deze heftige oorlog. Zeker omdat ik tijdens het vak geschiedenis op mijn middelbare school de Vietnamoorlog als onderwerp heb gehad, was ik hier wel geïnteresseerd in. Het was zeer indrukwekkend om hier rond te lopen en de verschillende verhalen en foto's te bezichtigen. Wat heeft Vietnam het toch zwaar te verduren gehad tijdens deze oorlog. Vrij heftig allemaal. Verder heb ik ook nog de Notre Dame van Saigon bezocht. Zeker een mooi gebouw om te zien. De rest van de dag heb ik niets speciaals meer ondernomen.

De volgende dag was het weer eens tijd voor een tour. Ik ging namelijk de Cu Chi Tunnels bezoeken. Dit is een ondergronds tunnelstelsel die de Vietcong (het Vietnamese leger) vroeger gebruikte om te schuilen tegen de Amerikanen. Toen we hier aankwamen kregen we eerst een documentaire te zien over de tunnels. Daarna kregen we een rondleiding en verschafte de tourguide ons informatie over o.a. de functie van de tunnels. Ook liet hij ons een aantal boobytraps zien die de Vietnamezen gebruikten om de Amerikanen in de val te lokken. Daarna was het eindelijk zo ver. We mochten zelf de tunnels in. Het was er echt super donker en heel erg smal. Op sommige plekken moesten we zelfs kruipend vooruit komen. Voor mensen met claustrofobie is dit dan ook geen aanrader. Ook was het er super benauwd (buiten was het al 35 graden, kun je nagaan hoe heet het in die tunnels was). Toch vond ik het wel gaaf om hier doorheen te kruipen, maar tegelijkertijd ook heftig om te beseffen dat veel Vietnamezen in deze smalle tunnels moesten zien te overleven. Al met al was het een interessant en leerzaam dagje. 's Avonds waren de twee Canadezen die ik in Dalat had ontmoet ook in Ho Chi Minhcity aangekomen. Samen hebben we nog iets gegeten en gedronken en de avond dus gezellig afgesloten.

Vandaag heb ik de lokale dierentuin/botanische tuinen bezocht. Deze ligt midden in de stad. Dit park was, tegen mijn verwachting in, nog groot ook. Ze hadden van allerlei verschillende diersoorten. Olifanten, tijgers, leeuwen, krokodillen, beren, neushoorns, giraffes, nijlpaarden, apen, enzovoorts. Het blijft toch gaaf om deze dieren van dichtbij te mogen bewonderen. Ook heb ik in het reptielenhuis gezien hoe de slangen gevoerd werden met levende konijntjes. Pfff die beesten eten zo'n konijn in één hap op. Ongeloofelijk. Na een tijde hier gespendeerd te hebben, ben ik weer teruggekeerd naar mijn hostel. Ik verliet het park echter met gemengde gevoelens. De dieren zagen er niet heel gelukkig uit en ook waren de meeste verblijven erg klein en slecht verzorgd. Echt een verschil met de dierentuinen die wij in Nederland kennen. Maar ja, het blijft toch Azië hè. Laten we het daar maar op houden. Nu ben ik weer terug in mijn hostel en ga ik een koude douche nemen (want het is hier echt mega benauwd in Ho Chi Minhcity).

Aan ieder avontuur komt een einde en dat einde is voor mij helaas in zicht. Morgenavond is het zover, dan stap ik op het vliegtuig richting Nederland. Wat heb ik toch een FANTASTISCHE reis achter de rug. Ik heb zoveel mooie landen gezien, zoveel leuke mensen ontmoet, zoveel verschillende culturen geproefd, maar boven alles zoveel genoten van alles wat op mijn pad kwam. Al deze ervaringen, belevenissen en herinneringen zal ik nooit meer vergeten en voor altijd blijven koesteren. Één ding weet ik zeker: dit is niet mijn laatste verre reis geweest. Het smaakt naar meer. Reizen is echt een passie van me geworden en dat ga ik de komende tijd zeker missen. Maar aan de andere kant is het voor nu goed geweest en tijd om terug naar huis te keren. Ik kan niet wachten om mijn lieve ouders, familie, vrienden en natuurlijk mijn allerliefste vriendinnetje weer te zien, want wat heb ik ze gemist! Maar ook mijn eigen bed, een warm bad, Hollandse pot, een frikandel speciaal en vooral een stukje privacy in het algemeen, daar ben ik ook echt aan toe. Hopelijk hebben jullie genoten van mijn reisverhalen en foto's en op deze manier mijn avonturen op een afstandje toch een beetje kunnen meebeleven. Ik vond het in ieder geval leuk om jullie op deze manier op de hoogte te houden. Bedankt voor alle steun en super leuke reacties. Dit waardeer ik heel erg en doet me zeker goed. Hopelijk zie ik jullie allemaal snel!

Groetjes,
Marlon